laatste dagen Amed

Vanochtend zagen we vanaf het terrasje voor onze bungalow dolfijnen in de zee! een goed teken op onze laatste dag.
Helaas konden we onze laatste duik niet hier in de baai doen. Het was onverwachtsdruk bij de duikschool, 6 DSD klanten, en nog funduikers, dus alle Divemasters en Instructuers moesten mee naar Tulamebn. ook geen staf voor ons, want wij konden er met z'n 2-en op uit! Helaas voelen we ons beiden behoorlijk gammel, ik ben misselijk en aan de diarree en albert heeft een tandwortelontsteking vermoed hij. Morgenavond gaat hij in Ubud naar de tandarts ( met dank aan Marlene die dat geregeld heeft).
Gisteren hebben we ook 2 duikjes gemaakt, nu bij het japanese schipswreck. Hoe dat ding an zijn naam komt weet niemand, maar ondanks de harde wind en de hoge golven was het toch lekker duiken. Ik werd alleen een beetje zeeziek in het ondiepe gedeelte, waar gewldig mooie koraalvelden met bijbehorende visjes waren!
rond 13.00 wachtte ons een lekkere lunch en na een decodutje zijn we naar Amedcafe gegaan om te luieren, te internetten etc.
Gistern hebben ze hier een buslading franse jongeren losgelaten, heel vermakelijk om te zien hoe ze op sjiek gekleed door t dorp liepen... Waar iedereen in een hempje, kortebroek en slippers rondloopt! sommigen hadden zelfs een colbertje aan..... heel amusant! We hoorden dat ze kwamen voor de fullmoon party, waar die dan ook geweest zou zijn, want dat soort partijs draait alleen maar om drank en relaxte muziek en zijn op het strand... ook iets om met je colbertje rond te lopen!
Gisteravond heb ik lassie geprobeert, het stond op de menukaart en ik had geen idee wat het is... Het bleek joghurt te zijn. Het was heerlijk, maar ik merkte al snel dat t helaas niet zo goed viel!
De afgelopendagen heb ik de bestesteller, lach,bid en bemin gelezen. Een boek dat deels op Bali afspeelt en ook verfilmd is met Julia Roberts. Het Balinese deel speelt zich af in Ubud, sindsdienwordt Ubus kennelijk bezocht door vele wanhopige, naar zichzelf op zoek zijde amerikaanse dames! we zullen het wel zien morgen!
Wat ons al was opgevallen is dat alle jongens hier het zelfde heten... Het blijkt dat de kinderen geen eigennaam krijgen, maar eerste, tweede, derde of vierde genoemd worden, en na vier beginnen ze weer opnieuw. En verder worden kinderen bij een scheiding ( zie vrij zeldzaam is op bali vanwege de familiestructuren) altijd toegewezen aan de vader. Zo ook van de chauffeur van de duikschool. Zijn exvrouw woont nu in Saudi Arabie en ziet haar kind maar 2x per jaar!!
Ok dit was dan het laatste berichtje vanuit Amed, achteraf gezien was 5 of 6 dagen Amed wel genoeg geweest want er is hier buiten snorkelen en duiken echt niets te zien of te doen!!
Maar ja, een rekening van € 667 voor 28 duiken, 10 overnachtingen incl ontbijt en vele drankjes is natuurlijk ook wel lachen...
Groetjes van ons en voor Niels: heel veel su6 met je tentamen vandaag!