maandag
Door: ijsduikertje
Blijf op de hoogte en volg tineke
14 Juni 2011 | Indonesië, Bali
Reizen = andere mensen ontmoeten!
Het leuke van reizen is toch wel andere mensen ontmoeten. Zo hebben we sinds enkele dagen buren uit Melbourne. Aan hun kleding en kapsel konden we al zien dat het australiers waren.... beetje ouderwets naar onze maatstaven! Het zijn ontzettende gezellige mensen en ze zijn al werkelijk overal ter wereld geweest en kunnen daar smakelijk over vertellen, zo moeten we volgens hen echt naar de Galapagos, naar Belizee en natuurlijk het Great Barrierreef. Ze duiken niet, maar snorkelen en zijn daar echt helemaal weg van. Ze zijn ontzettende belezen, dus we hebben al gesproken over de verschillen qua politieke systemen in Austarie en NL, over Berlusconi en ga zo maar door. De man lijkt erg op Maarten ( qua uiterlijk en qua manier van doen), hij is aleen iets relaxter.
Verder hebben we natuurlijk al met veel andere mensen gedoken, met fransen, oostenrijkers, amerikanen, duitsers, zweden en ook italianen. De italianen waren vader en zoon en die zoon kon ongeloofelijk goed indonesich praten. Hij bleek te zijn gepromoveerd op oude javaanse talen en 6 jaar aan de uni van Leiden gewerkt te hebben als doctor. Nu werkt hij aan verder onderzoek in Australie; hij sprak beter Balinees dan de duikgidsen. Beter wil zegen van een hoger niveau! Grappig dat een italiaan oude javaanse talen onderzoekt....!Natuurlijk praten we hier ook veel met de duikgidsen. Sommigen spreken welliswaar matig engels, maar het is interessant te horen hoe zij leven etc.
Vandaag hebben we gedoken in Jemeluk, een baai verderop. Weer met zo'n kleine Junkung die kant opgetuft. Toen we uit het bootje gingen, bleek al dat er een flinke stroming was. Binnen no time waren we van de boot weggedreven terwijl we ons in onze wing aan het wurmen waren. Al afdalend bleek al snel dat onze gids er zin in had. Hij daalde behoorlijk snel af en zetter er de vaart in, tegen die flinke stroming is. Je vraagt je dan echt af waar die boot voor heeft gediend, want normaliter drijf je met de stroom mee en ga je niet op 27 meter als een gek tegen de stroming in vinnen! Na 10 minuten had ik het wel gezien en na 15 minuten had ik het echt helemaal gehad!
Hoe kan iemand nu zo stom een duik plannen? Appie en ik zijn toen rustig opgstegen en op zo'n 15 meter blijven hangen, daar was de stroming iets minder heftig. Volgens mij vond Gede dat niet zo leuk, hij wees helemaal niet meer aan ( en ik was behoorlijk kwaad, dus heb hem ook helemaal genegeerd) Het koraal was beneden wel mooier, maar wat heb je er aan als je toch nergens kijkt en alleen maar hard tegen de stroming in vint! Kortom toen we na 60 minuten boven kwamen had ik het wel gehad met Gede en behoorlijke koppijn! Toen ik hem vroeg waarom we niet op een ander punt te water waren gegaan zei hij dat ze daar niet exact het dropp-off punt kennen....... Net alsof ze daar niet wekelijks duiken!!
De volgende duik was een muckduik in de baai van Amed. Nu bleek die muck hier vooral te bestaan uit zwartzand en wat afgezonken voorwerpen, dus het mocht eigenlijk de naam niet hebben. Weinig interessant. Wel 5 steenvissen gezien ( echt mooie grote en ontzettend goed gecamoufleed als een steen), veel blauw gestipte roggen, een hele vette zwart gestipte murene, nog wat kleinere augustinmurenen en een blad-schorpioenvis ( ook in ini-mini-vorm). Kortom een goed duikje, maar niet zo mooi als de muckduiken in Pemuteran. Jammer dat Gede het iedere keer na 60 minuten voor gezien houdt. Hij heeft het dan te koud en wij komen soms met nog 90 bar boven!
Vervolgens zijn we lekker naar Amedcafe gegaan, hebben ons op ligbedjes gehesen, waarna Appie is gaan pitten en ik heb zitten internetten. Tenminste wanneer dat mogelijk was want de verbinding viel steeds weg. Om 16.00 hadden we een afspraak met de masseuses en zijn we heerlijk van top tot teen gemasseerd. Wat is dat toch fijn!! Daarna met een heerlijke fruitjuice nog lekker even op de strandbedjes gelegen, kijkend naar de ondergaande zon.
Teruggekomen bleek onze bungalow te zijn gepimped, nieuwe oranje kussentjes en een leuke loper over het bed. Staat leuk!
Nadat we alle massageolie hadden afgespoeld heb ik nog het muskietennet om het bed gemold. Gelukkig hebben we naald en draad ( en een leesbril om de draad in die naald te krijgen) bij ons, dus na een kwartiertje op de stoel staan balanceren was alles weer in elkaar gefroebeld! Geen mens die het meer ziet!
Vervolgens weer de warung van Geshamed bezocht en weer we een heerlijke cocktail hebben gedronken, ge-internet en lekker nassi campur, gado-gado en foeyong ghai hebben gegeten!
Het is nu 21.00 uur en Amed is uitgestorven.... iedereen is naar bed. Ook in de 2 hotels naast ons zijn de lampen al uit! Appie gaat zo even naar het supermarktje om een biertje en een colatje te halen. Gelukkig is die tot 22.00 open anders hadden we ook niets meer te drinken! Voor kroegtijgers is hier echt niets te doen, Amed slaapt tussen 21.00 en 06.00 uur!
Morgen ons laatste duikdagje hier. Als het goed is gaan we op het Japanese Schipswreck duiken.
Woensdag hebben we een dagje rust, misschien gaan we hier even naar de zoutwinning kijken, en donderdag gaan we naar Ubud.
Marlene, Lourianne en Jaap die in 2010 bij albert op Kreta een OW cursus hebben gevolgd zitten hier ook. Zij hebben voor een maand een luxe villa in Ubud gehuurd ( oma komt uit Bali) en zitten daar met oma van 90 en kleine Japie van 1 jaar. Ze hebben geregeld dat wij een nachtje gebruik mogen maken van het huis van de buren en nog wel voor niets, dus dat aanbod slaan wij niet af! Ubud is de kunstenaars en spirituele stad van Bali, het moet erg toeristisch maar ook erg leuk/mooi zijn en ik hoop daar eindelijk wat te kunnen shoppen, want in Amed en Pemuteran viel er op dat gebied niets te beleven! Een een vakantie zonder shoppen..... dat kan niet en zeker hier niet!!
Ok dit was het dan weer. Niels heel veel succes woensdag met je tentamen Frans, we duimen voor je!
Liefs Albert en Tineke
Gisteravond hebben we weer een andere Warumg uitgeprobeerd. Nu die van Gehashamed, een hotelletje met zilversmid, zwembad en een warung. Het ligt moi aan zee en het was heerlijk de zeewind te voeren tijdens het eten. ze hadden wer zelfs wifi, welliswaar zeer traag, maar toch...
Het eten was echt lekker en wederom niet duur. Leuk om zoveel kleine restaurantjes in de directe omgeving te hebben!
Afgelopen nacht heeft het diverse keren geregend en ook waaide het flink, maar vanochtend was het weer lekker zoonig.Er is nog steeds veel wind en er staan nu ook golven op zee.
Vanochtend werden we wakker van lawaai, in t huisje naast ons klonken stemmen en er werden stoelen verschoven.
Het blijkt dat de australiers die hier gisteren gekomen zijn, uit de andere kamer "gevlucht"zijn vanwede de binnendringende poes! Ze slapen graag met de ramen open en bij de andere kamer zitten er geen tralies voor het raam om de poes buiten te houden!
Na het ontbijt kregen wij onze huurscooter, een gezellig roze exemplaar.
Met 'n 2-en reden we zuidwaarts. In t begin ging het nog wel met de weg, maar op een gegeven moment waren er alleen maar kuilen, hobbels, steile stukken etc. Ondanks dat we door een mooie omgeving reden, konden we daar eigenlijk niet van genieten omdat we zo op moesten letten waar we reden.
We hadden enkele dagen geleden nog het idee om met de scooter naar Ubud te rijden, maar na 1,5 hobbelen naar Amlapura hebben we dat maar laten varen.
Op de scooter is Ubud zeker 4-5 uur!
Onderweg kwamen we veel schoolkinderen tegen, van de lagere school, maar ook van 2 juniorscholen ( de eerste 3 jaar van onze middelbare school). De meisjes keurig met een gladde bruine uniformrok tot net over de knie, een riem en een beige blouse met klepzakken De jongens dragen een broek tot op de knie en de jongens op de Highschool een langebroek.
Verder in alle gehuchtjes natuurlijk geiten, kippen en honden en verder zo nu een dan een op de weg lopende peuter. Of te wel; al was de weg goed geweest, we konden toch niet hard rijden door het gebeuren op straat! Overal langs de weg zitten mensen vis te verkopen van de vangst van vannacht, of sprokkelhout of fruit.
Als je die kleine armoedige dorpjes ziet dan vraag je je echt af waar die mensen van kunnen leven! Iedereen is reuze vriendelijk, je wordt continue gegroet, kindjes zwaaien etc etc.
Na 1,5 uur en pijn in onze kont, kwamen we aan bij Taman Ujing, het Park van het eeuwige Geluk. Er stonden wel 10 bussen en ontelbaar veel scooters geparkeerd en ook hier waren weer veel kinderen op een schoolreisje.
De watertuinen van het paleis van de oude koning zijn erg mooi aangelegd ( 1921) en pas in 2004 hersteld van de verwoestingen van een aardbeving. Toen wij aankamen zaten veel kinderen te lunchen, ze hadden allemaal een witte kartonnen lunchbox bij zich. Later zagen we dat een paar vrouwen alle lege lunchboxen bij het afval nakeken op eetbare dingen...... Kennelijk waren dit kinderen van een "dure"school, want kinderen van een andere school hadden zelf meegebrachte maaltijden bij zich; bijvoorbeeld in bananenblad gevouwen rijst, zakjes met saus en groenten etc. Die rijst werd zo uit de hand opgegeten! In t Paleis van Geluk was natuurlijk ook een buidspaar; heel mooi gekleed! Grappig was trouwens ook dat in de 30-er jaren, toen de koning nog leefde, een van zijn kinderen getrouwd was met een Nederlandse, prinses Astri(d). Er hingen de nodige foto's van de vorsten van verloren gegane koningrijken! Heel maf was dat we in het begin de enige niet Balinese gasten waren!
Op facebook heb ik een aantal foto's gezet, de programmatjes van waar ben jij nu .nl werken niet zo goed hier omdt t internet zo traag is!
Na het waterpaleis zijn we doorgereden de stad in om een flappentapper te zoeken. Er zouden er 2 moeten zijn, de eerste accepteerde alleen maar indo kaarten. Een meisje op een scooter reeds ons vervolgens naar de andere ATM, heel erg lief.
De andere automaat was bij een Hardy's mini schopping mall. Daar zijn we natuurlijk even gaan kijken. In een grote ruimte zaten een warung met kinderspeeltuin, een brillenzaak, sieraden een supermarkt en kleding annex schoenen zaak. Alles zag er nou niet bepaald aantrekkelijk uit, maar Appie zag een geschikt paar slippers. In de supermakt hebben we vervolgens brood gekocht ( het lijkt een beetje op Deens feestbrood; heel luchtig, wat zoet en met Kardamon), kaas ( le vache qui rite achtig iets), wat drinken, pinda's en een bijzonder soort wereld stekker. Het was heerlijk eens rond te snuffelen tussen allemaal vreemde producten en iets te kopen wat we in geen 2 weken gehad hebben ( kaas en brood).
Daarna zijn we door gereden richting de Taman Tirttagganga, het park van het water van de gangges. In 1948 door de zelfde koning aangelegd naar voorbeeld van Versailles. Ook hier weer veel bussen en schoolkinderen. Maar hier ook meer andere toeristen. We hebben nog gesproken met een ouder Brabants stel dat 7 dagen Bali deed na bij het huweijk van hun zoon in Java te zijn geweest! Dit park was mooier dan het andere en je kon er ook baden, wat veel schoolkinderen dus ook deden.
Bij dit park zit een heel luxe hotel en een goed ( duur) restaurant. Omdat ze er free wifi hadden konden we al veel netgemaakte foto's op facebook zetten. Wat is zo'n i-phone toch handig!!
Na een lekkere late lunch zijn we doorgereden richting Amed. Een geweldige route langs terasvomige sawa's , jungle, landbouw gebiedjes etc. Echt heel mooi rijden!
We misten een de afslag en kwamen daardoor uiteindelijk in Tulamben terecht, zo'n 20 km. verderop.
We dachten ergens een afstekertje te kunnen pakken, en kwamen toen echt in de rimboe terecht, bij desa'( gehuchtjes) waar ze volgens mij nog nooit een toerist gezien hadden! Overal vriendelijk gezwaaid en hallo geroepen en na een paar keer verkeerd gereden te hebben, kwamen we weer uit op de "hoofd"weg, althans, zoals ze dat hier noemen.
Om 16.30 waren we weer in Amed.
Wanneer we Bali met Thailand vergelijken dan waren de wegen in Thailand super vergeleken met die op Bali, de mensen net zo vriendelijk, maar de natuur is hier echt veel mooier.
Morgen weer lekker duiken, maar nu eerst het zweet er af douchen!
Het leuke van reizen is toch wel andere mensen ontmoeten. Zo hebben we sinds enkele dagen buren uit Melbourne. Aan hun kleding en kapsel konden we al zien dat het australiers waren.... beetje ouderwets naar onze maatstaven! Het zijn ontzettende gezellige mensen en ze zijn al werkelijk overal ter wereld geweest en kunnen daar smakelijk over vertellen, zo moeten we volgens hen echt naar de Galapagos, naar Belizee en natuurlijk het Great Barrierreef. Ze duiken niet, maar snorkelen en zijn daar echt helemaal weg van. Ze zijn ontzettende belezen, dus we hebben al gesproken over de verschillen qua politieke systemen in Austarie en NL, over Berlusconi en ga zo maar door. De man lijkt erg op Maarten ( qua uiterlijk en qua manier van doen), hij is aleen iets relaxter.
Verder hebben we natuurlijk al met veel andere mensen gedoken, met fransen, oostenrijkers, amerikanen, duitsers, zweden en ook italianen. De italianen waren vader en zoon en die zoon kon ongeloofelijk goed indonesich praten. Hij bleek te zijn gepromoveerd op oude javaanse talen en 6 jaar aan de uni van Leiden gewerkt te hebben als doctor. Nu werkt hij aan verder onderzoek in Australie; hij sprak beter Balinees dan de duikgidsen. Beter wil zegen van een hoger niveau! Grappig dat een italiaan oude javaanse talen onderzoekt....!Natuurlijk praten we hier ook veel met de duikgidsen. Sommigen spreken welliswaar matig engels, maar het is interessant te horen hoe zij leven etc.
Vandaag hebben we gedoken in Jemeluk, een baai verderop. Weer met zo'n kleine Junkung die kant opgetuft. Toen we uit het bootje gingen, bleek al dat er een flinke stroming was. Binnen no time waren we van de boot weggedreven terwijl we ons in onze wing aan het wurmen waren. Al afdalend bleek al snel dat onze gids er zin in had. Hij daalde behoorlijk snel af en zetter er de vaart in, tegen die flinke stroming is. Je vraagt je dan echt af waar die boot voor heeft gediend, want normaliter drijf je met de stroom mee en ga je niet op 27 meter als een gek tegen de stroming in vinnen! Na 10 minuten had ik het wel gezien en na 15 minuten had ik het echt helemaal gehad!
Hoe kan iemand nu zo stom een duik plannen? Appie en ik zijn toen rustig opgstegen en op zo'n 15 meter blijven hangen, daar was de stroming iets minder heftig. Volgens mij vond Gede dat niet zo leuk, hij wees helemaal niet meer aan ( en ik was behoorlijk kwaad, dus heb hem ook helemaal genegeerd) Het koraal was beneden wel mooier, maar wat heb je er aan als je toch nergens kijkt en alleen maar hard tegen de stroming in vint! Kortom toen we na 60 minuten boven kwamen had ik het wel gehad met Gede en behoorlijke koppijn! Toen ik hem vroeg waarom we niet op een ander punt te water waren gegaan zei hij dat ze daar niet exact het dropp-off punt kennen....... Net alsof ze daar niet wekelijks duiken!!
De volgende duik was een muckduik in de baai van Amed. Nu bleek die muck hier vooral te bestaan uit zwartzand en wat afgezonken voorwerpen, dus het mocht eigenlijk de naam niet hebben. Weinig interessant. Wel 5 steenvissen gezien ( echt mooie grote en ontzettend goed gecamoufleed als een steen), veel blauw gestipte roggen, een hele vette zwart gestipte murene, nog wat kleinere augustinmurenen en een blad-schorpioenvis ( ook in ini-mini-vorm). Kortom een goed duikje, maar niet zo mooi als de muckduiken in Pemuteran. Jammer dat Gede het iedere keer na 60 minuten voor gezien houdt. Hij heeft het dan te koud en wij komen soms met nog 90 bar boven!
Vervolgens zijn we lekker naar Amedcafe gegaan, hebben ons op ligbedjes gehesen, waarna Appie is gaan pitten en ik heb zitten internetten. Tenminste wanneer dat mogelijk was want de verbinding viel steeds weg. Om 16.00 hadden we een afspraak met de masseuses en zijn we heerlijk van top tot teen gemasseerd. Wat is dat toch fijn!! Daarna met een heerlijke fruitjuice nog lekker even op de strandbedjes gelegen, kijkend naar de ondergaande zon.
Teruggekomen bleek onze bungalow te zijn gepimped, nieuwe oranje kussentjes en een leuke loper over het bed. Staat leuk!
Nadat we alle massageolie hadden afgespoeld heb ik nog het muskietennet om het bed gemold. Gelukkig hebben we naald en draad ( en een leesbril om de draad in die naald te krijgen) bij ons, dus na een kwartiertje op de stoel staan balanceren was alles weer in elkaar gefroebeld! Geen mens die het meer ziet!
Vervolgens weer de warung van Geshamed bezocht en weer we een heerlijke cocktail hebben gedronken, ge-internet en lekker nassi campur, gado-gado en foeyong ghai hebben gegeten!
Het is nu 21.00 uur en Amed is uitgestorven.... iedereen is naar bed. Ook in de 2 hotels naast ons zijn de lampen al uit! Appie gaat zo even naar het supermarktje om een biertje en een colatje te halen. Gelukkig is die tot 22.00 open anders hadden we ook niets meer te drinken! Voor kroegtijgers is hier echt niets te doen, Amed slaapt tussen 21.00 en 06.00 uur!
Morgen ons laatste duikdagje hier. Als het goed is gaan we op het Japanese Schipswreck duiken.
Woensdag hebben we een dagje rust, misschien gaan we hier even naar de zoutwinning kijken, en donderdag gaan we naar Ubud.
Marlene, Lourianne en Jaap die in 2010 bij albert op Kreta een OW cursus hebben gevolgd zitten hier ook. Zij hebben voor een maand een luxe villa in Ubud gehuurd ( oma komt uit Bali) en zitten daar met oma van 90 en kleine Japie van 1 jaar. Ze hebben geregeld dat wij een nachtje gebruik mogen maken van het huis van de buren en nog wel voor niets, dus dat aanbod slaan wij niet af! Ubud is de kunstenaars en spirituele stad van Bali, het moet erg toeristisch maar ook erg leuk/mooi zijn en ik hoop daar eindelijk wat te kunnen shoppen, want in Amed en Pemuteran viel er op dat gebied niets te beleven! Een een vakantie zonder shoppen..... dat kan niet en zeker hier niet!!
Ok dit was het dan weer. Niels heel veel succes woensdag met je tentamen Frans, we duimen voor je!
Liefs Albert en Tineke
Gisteravond hebben we weer een andere Warumg uitgeprobeerd. Nu die van Gehashamed, een hotelletje met zilversmid, zwembad en een warung. Het ligt moi aan zee en het was heerlijk de zeewind te voeren tijdens het eten. ze hadden wer zelfs wifi, welliswaar zeer traag, maar toch...
Het eten was echt lekker en wederom niet duur. Leuk om zoveel kleine restaurantjes in de directe omgeving te hebben!
Afgelopen nacht heeft het diverse keren geregend en ook waaide het flink, maar vanochtend was het weer lekker zoonig.Er is nog steeds veel wind en er staan nu ook golven op zee.
Vanochtend werden we wakker van lawaai, in t huisje naast ons klonken stemmen en er werden stoelen verschoven.
Het blijkt dat de australiers die hier gisteren gekomen zijn, uit de andere kamer "gevlucht"zijn vanwede de binnendringende poes! Ze slapen graag met de ramen open en bij de andere kamer zitten er geen tralies voor het raam om de poes buiten te houden!
Na het ontbijt kregen wij onze huurscooter, een gezellig roze exemplaar.
Met 'n 2-en reden we zuidwaarts. In t begin ging het nog wel met de weg, maar op een gegeven moment waren er alleen maar kuilen, hobbels, steile stukken etc. Ondanks dat we door een mooie omgeving reden, konden we daar eigenlijk niet van genieten omdat we zo op moesten letten waar we reden.
We hadden enkele dagen geleden nog het idee om met de scooter naar Ubud te rijden, maar na 1,5 hobbelen naar Amlapura hebben we dat maar laten varen.
Op de scooter is Ubud zeker 4-5 uur!
Onderweg kwamen we veel schoolkinderen tegen, van de lagere school, maar ook van 2 juniorscholen ( de eerste 3 jaar van onze middelbare school). De meisjes keurig met een gladde bruine uniformrok tot net over de knie, een riem en een beige blouse met klepzakken De jongens dragen een broek tot op de knie en de jongens op de Highschool een langebroek.
Verder in alle gehuchtjes natuurlijk geiten, kippen en honden en verder zo nu een dan een op de weg lopende peuter. Of te wel; al was de weg goed geweest, we konden toch niet hard rijden door het gebeuren op straat! Overal langs de weg zitten mensen vis te verkopen van de vangst van vannacht, of sprokkelhout of fruit.
Als je die kleine armoedige dorpjes ziet dan vraag je je echt af waar die mensen van kunnen leven! Iedereen is reuze vriendelijk, je wordt continue gegroet, kindjes zwaaien etc etc.
Na 1,5 uur en pijn in onze kont, kwamen we aan bij Taman Ujing, het Park van het eeuwige Geluk. Er stonden wel 10 bussen en ontelbaar veel scooters geparkeerd en ook hier waren weer veel kinderen op een schoolreisje.
De watertuinen van het paleis van de oude koning zijn erg mooi aangelegd ( 1921) en pas in 2004 hersteld van de verwoestingen van een aardbeving. Toen wij aankamen zaten veel kinderen te lunchen, ze hadden allemaal een witte kartonnen lunchbox bij zich. Later zagen we dat een paar vrouwen alle lege lunchboxen bij het afval nakeken op eetbare dingen...... Kennelijk waren dit kinderen van een "dure"school, want kinderen van een andere school hadden zelf meegebrachte maaltijden bij zich; bijvoorbeeld in bananenblad gevouwen rijst, zakjes met saus en groenten etc. Die rijst werd zo uit de hand opgegeten! In t Paleis van Geluk was natuurlijk ook een buidspaar; heel mooi gekleed! Grappig was trouwens ook dat in de 30-er jaren, toen de koning nog leefde, een van zijn kinderen getrouwd was met een Nederlandse, prinses Astri(d). Er hingen de nodige foto's van de vorsten van verloren gegane koningrijken! Heel maf was dat we in het begin de enige niet Balinese gasten waren!
Op facebook heb ik een aantal foto's gezet, de programmatjes van waar ben jij nu .nl werken niet zo goed hier omdt t internet zo traag is!
Na het waterpaleis zijn we doorgereden de stad in om een flappentapper te zoeken. Er zouden er 2 moeten zijn, de eerste accepteerde alleen maar indo kaarten. Een meisje op een scooter reeds ons vervolgens naar de andere ATM, heel erg lief.
De andere automaat was bij een Hardy's mini schopping mall. Daar zijn we natuurlijk even gaan kijken. In een grote ruimte zaten een warung met kinderspeeltuin, een brillenzaak, sieraden een supermarkt en kleding annex schoenen zaak. Alles zag er nou niet bepaald aantrekkelijk uit, maar Appie zag een geschikt paar slippers. In de supermakt hebben we vervolgens brood gekocht ( het lijkt een beetje op Deens feestbrood; heel luchtig, wat zoet en met Kardamon), kaas ( le vache qui rite achtig iets), wat drinken, pinda's en een bijzonder soort wereld stekker. Het was heerlijk eens rond te snuffelen tussen allemaal vreemde producten en iets te kopen wat we in geen 2 weken gehad hebben ( kaas en brood).
Daarna zijn we door gereden richting de Taman Tirttagganga, het park van het water van de gangges. In 1948 door de zelfde koning aangelegd naar voorbeeld van Versailles. Ook hier weer veel bussen en schoolkinderen. Maar hier ook meer andere toeristen. We hebben nog gesproken met een ouder Brabants stel dat 7 dagen Bali deed na bij het huweijk van hun zoon in Java te zijn geweest! Dit park was mooier dan het andere en je kon er ook baden, wat veel schoolkinderen dus ook deden.
Bij dit park zit een heel luxe hotel en een goed ( duur) restaurant. Omdat ze er free wifi hadden konden we al veel netgemaakte foto's op facebook zetten. Wat is zo'n i-phone toch handig!!
Na een lekkere late lunch zijn we doorgereden richting Amed. Een geweldige route langs terasvomige sawa's , jungle, landbouw gebiedjes etc. Echt heel mooi rijden!
We misten een de afslag en kwamen daardoor uiteindelijk in Tulamben terecht, zo'n 20 km. verderop.
We dachten ergens een afstekertje te kunnen pakken, en kwamen toen echt in de rimboe terecht, bij desa'( gehuchtjes) waar ze volgens mij nog nooit een toerist gezien hadden! Overal vriendelijk gezwaaid en hallo geroepen en na een paar keer verkeerd gereden te hebben, kwamen we weer uit op de "hoofd"weg, althans, zoals ze dat hier noemen.
Om 16.30 waren we weer in Amed.
Wanneer we Bali met Thailand vergelijken dan waren de wegen in Thailand super vergeleken met die op Bali, de mensen net zo vriendelijk, maar de natuur is hier echt veel mooier.
Morgen weer lekker duiken, maar nu eerst het zweet er af douchen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
