Amed

Gisteren hebben wij Pemuteran achter ons gelaten, met weemoed kan ik wel zeggen.
Het hotel was fijn, evenals de duikschool en de omgeving mooi; tja dan is het "lastig "afscheid te nemen.
Maar om 09.45, dus een kwartier te vroeg, stond de chauffeur voor ons klaar om ons via enkele bezienswaardigheden naar Amed te brengen. 135 Km naar het oosten, dus van het westelijke puntje naar het meest oostelijke.
Er kwam een bijna nieuwe Toyota Avanza voorgereden, dat is een model dat we in NL niet kennen en met de chauffeur hebben we overlegd wat we wilden zien.
Wij hadden het Batumeer uitgekozen, samen met de moeder tempel.
Zo gezegd zo gedaan. Eerst zijn we naar Lovina gereden om naar de flappentapper te gaan. Dat was ongeveer 1,5 uur rijden.Het was druk op de weg, dus het schoot niet erg op.
Van Lovina naar Singaraja, de oude hoofdstad (in de tijd van de NL) en nu d 2de stad van Bali. Daar was het verkeer weer een chaos. Op een gegeven moment stonden we in de file, omdat er zo'n giga rij voor een benzinestation stond. Nu kwamen we onderweg overal benzinestations tegen, dus ik vroeg aan de chauffeur waarom dat ene station zo populair was; waarschijnlijk was dat omdat je daar ook echt een liter krijgt als je voor een liter betaald..... Bij ons toch de gewoonste zaak van de wereld!
Na Singaradje reden we de bergen in. De wegen werden smaller, steiler en slechter.... Soms kon hij echt alleen in de 1 omhoog.
Maar de omgeving was echt geweldig; wat een natuurschoon. Echt ongeloofelijk hoe mooi!! We reden over heuvels, steile hellingen, terrassen met sawa's, veldjes met witte kool, spitskool, chili's, bonen etc... Maar ook gewoon "wilde"natuur. We zagen weer wat apen en verder veel verwilderde honden, waaronder een vieze puppie. Sommige dorpjes waren heel mooi aanglegd en geharkt, andere juist weer rommelig. Veel mensen lieten hun was drogen in de bermen. Kun je je voorstellen; het verkeer rijdt er langs, met alle stof etc en 10 meter verderop ligt overal afval... Lekkere schone was!!
Na zo'n 3 uur rijden kwamen we boven bij de kraterrand van de grote vulkaanuitbarsting van '63. Op de smalle kraterrand ( op zo'n 1700m hoogte) liep een nog smaller weg en aan een zijde lagen allemaal grote restaurants. Er stonden masa's bussen van schoolreisjes en verder veel taxi's. Omdat het inmiddels lunchtijd was, werden we afgezet bij een soort Indonesische van der Valk, met alleen toeristen. Hier kon je alleen een buffet eten, voor te veel geld en zonder veel smaak.... Er was echter weinig keus, alle restaurants waren zo. Geen leuke kleine warungs te bekennen daar!
Na de lunch zijn we verder gereden naar een koffieplantage. Maar eerst kwamen we bij een politiepost/controle en moest er geschoven worden. De corruptie is hier echt gigantisch, dus nadat het salaris van de agent was aangevuld met € 1,50 mochten we verder rijden.
De kofieplantage was echt leuk. De ligging was fantastisch en we kregen daar uitleg over alle verschillende soorten koffie, waaronder de Luwakkofiie ( Kopi Luak zoals het op z'n Bali's heet) Dit is koffie waarvan de bonen zijn opgegeten door de chivat kat, vervolgens zijn gefermenteerd en weer uitegepoept. Alle soorten koffie ( manlijke, vrouwelijke, ginsengkoffie, arabica en robusta) en thee ( lemongrass en ginsengthee) en cacao konden we proeven. Het was natuurlijk de bedoeling dat je dat ook zou kopen, maar de prijzen waren echt belachelijk.
We zijn verder gereden naar het grootste tempel op Bali de Pura Besaki, de moedertempel van Bali. Onderweg daar naar toe werden we weer stilgehouden, nu voor een zegening, waarvoor natuurlijk ook gedokt moest worden@...
Het tempelcomplex stamt uit de 12 de eeuw en is echt schitterend, maar vormt tevens een grote commerciele bende. Vanaf de parkeerplaats probeert iedereen je alleen maar af te zetten. Het begint er mee dat je een sarong moet kopen om binnen te komen. Die hebben we uiteindelijk voor 1/10 van de prijs gekocht en dat is echt nog teveel. Daarna betaal je, maar krijgt geen kaartje; weer terug want dat kaartje moet je hebben voor de controle. Zogenaamde excuses werden gemaakt, toen naar de controle; daar mochten we niet verder zonder gids. Onderhandelen over de prijs van de gids. Met gids het terrein op. Deze gids was z'n geld wel waard, hij kon ons echt veel vertellen over de nivea's in de tempel, de volgorde van ceremonies etc. Nu waren er 2 ceremonies aan de gang, dus dat hebben we kunnen bekijken, echt mooi en indrukwekkend.We hebben giga veel foto's geschoten, eens kunnen we jullie die tonen!,
Helaas stikt het er van de aanzichtkaarten verkopende en bedelende kinderen, de gids en anderen willen hun muntenverzameling aanvullen en zouden oh zo graag die witte euro munten willen hebben, de tempel heeft een donatie nodig tegen kwade geesten en het is gebruikelijk om minimaal € 10 te geven pp, en ga zo maar door met het geld uit een toerist proberen te trekken... Albert zei al; de Efteling is ook een grote geldklopperij, maar daar weet je tenminste waar je aan toe bent als je gaat!!!!
Goed, zo'n € 30,- armer stonden we 2 uur later weer aan de voet van de tempel en kon de reis verder naar Amed.
Dat was nog een kleine 2 uur rijden, bergje af en heuveltje op, over weggetjes van 3,5 m breed, door kampongs, langs sawa's, over grindpaden vol gaten etc.! Echt en supermooie maar vermoeiende tocht. Uiteindelijk waren we om 18.45 in Amed. Een indrukwekkende dag dus.

Ons nieuwe onderkomen ligt tegen een steile helling, zo'n 6 m boven de weg en bestaat uit een kamer met 2 persoonsbed en een badkamer ( binnen deze keer) Het ziet er prima uit en heeft een mooi terras met zicht op zee. Het geheel bestaat uit 5 bungalow"tjes en een duikschool. Omdat er slechts 3 huisjes bezet zijn is het er dus rustig. Het ontbijt was eenvoudig met keuze uit een bananenpannekoek, een scrambled of een fried-egg. en verder thee of koffie en wat fruit. Helaas voor Appie geen indonesisch ontbijt!
En weer is dit een hoek waar amper internet is. Soms wel, soms totaal geen bereik. We hebben nu wel een indonesch telefoonnummer zodat we wat vaker goedkoop naar Nl kunnen bellen. Met dank aan Elly van de duikschool!
Vanochtend hebben we alles eens goed bekeken. Amed bestaat uit 5 kleine dorpjes langs het water en wij zitten in t eerste. Er zijn hier al 3 duikscholen, een paar hotels en wat warungs. Ook is er een winkel van sinkel, met brood, diepvriesporducten, kleding, potten en pannen, kortom van alles.
Vandaag zijn we bij Amedcafe op ligbedden gaan liggen en hebben gesnorkeld. Het strand kent hier eigenlijk alleen maar sterpe steentjes en grote kiezels en in de zee geen zand, maar lavaplaten. Een harde bodem dus! Het rif begint meteen voor de deur, met koralen etc. We zagen gelijk mooie vis ( unicornfisch, clownsfisches, maanvssen, triggerfishes en tal van andere vis). Dus dat was leuk.
In Amedcafe zou ook internet zijn, maar dat werkt vaker niet dan wel kennelijk......het lukte dus niet verbinding te krijgen.

Morgen gaan we lekker duiken; een dagje luiwammesen op een ligbedje was voor ons beiden wel genoeg !!